In onze rubriek “Verhalen van de dansvloer” deelt Julie Houben (24) de komende maanden verhalen en interviews vanuit de Danspaleis community. Deze maand gaat Julie in gesprek met Hariëtte Avans (79 jaar).
Hariëtte Evans gefotografeerd door Marije Kuiper
“Ik hou van Surinaamse muziek maar ik dans en zing op van alles.”
Deze maand heb ik het genoegen om Hariëtte te interviewen. Hariëtte is 79 jaar oud en heeft een diepe liefde voor muziek en dans. Ze is geboren in Suriname en verhuisde op jonge leeftijd naar Lelystad, waar ze vijf jaar woonde voordat ze naar Amsterdam verhuisde. In Amsterdam maakt ze de Bijlmerramp mee, een moment dat haar leven en dat van velen anderen veranderde.
Hariëtte verteld me over haar ervaringen met dans en muziek. Ze groeit op in een familie waar muziek een integraal onderdeel was van het dagelijks leven.
“Ik heb toen ik jong was in Suriname vaak salsa danswedstrijden gewonnen.”
Ook zit ze samen met haar broer in een band in Suriname. Maar zingen en dansen leert ze met name van haar ouders, die ook erg muzikaal zijn; zo kon haar moeder prachtig zingen. Haar band met muziek en dans zit diepgeworteld. Tegenwoordig heeft ze het stokje overgedragen aan haar eigen kinderen. Zo speelt haar zoon nu ook in een band en zingt haar dochter ook maar al te graag.
Bij Het Danspaleis kan Hariëtte haar ei goed kwijt. “Je komt mensen tegen, en dan maak je het samen gezellig” verteld ze enthousiast, terwijl ze verteld hoe leuk ze het vindt dat dans en muziek haar verbinden met anderen en haar tegelijkertijd fit houden.
“Ja, echt wel hoor. Als ik die muziek hoor, dan kan ik niet blijven zitten. Dan, dan ga ik helemaal los,” zegt ze met een lach.
Ik vraag Hariëtte over haar dromen en de toekomst op het gebied van muziek en dans. “ik ga door tot het kan”. Hoewel ze momenteel niet meer actief betrokken is bij een band, danst en zingt ze nog elke dag. Ik vraag haar naar haar muzikale voorkeur, of ze wellicht een favoriet dans- of zingnummer heeft, waarop ze antwoordt: “Ik hou van Surinaamse muziek maar ik dans en zing op van alles.”
Ik rond het interview af met het volledige vertrouwen dat Hariëtte’s passie voor muziek en dans nog vele harten zal blijven raken en inspireren in de toekomst.
De missie van Het Danspaleis is om alle ouderen in Nederland vitaal en inclusief te houden met dansen en muziek. Met dit ‘tankstation van levensvreugde’ wordt eenzaamheid aangepakt.
Het Danspaleis bestaat naast de dansmiddagen ook uit:
Het Huiskamer Danspaleis, gericht op actieve buurtbewoners om zo de onderlinge cohesie te bevorderen en het Radio Danspaleis, een podcastserie over muziek en het leven, gepresenteerd door Suna en gemaakt voor en mét ouderen. Ook deelt Het Danspaleis zijn expertise in de Danspaleis Academie, met workshops waarin medewerkers van organisaties en bedrijven worden getraind om ouderen en elkaar contact te laten maken en in beweging te zetten.
Graag willen we Nicky Sakkers welkom heten bij de club! Nicky is sinds februari begonnen als producent bij Het Danspaleis.
Nicky is opgegroeid in Maarssen bij Utrecht. Op haar 21ste verliet ze dit pittoreske dorp voor een studentenleven in de grote stad Amsterdam. De liefde voor muziek en dansen kwam al vroeg om de hoek kijken toen ze bij haar opa en oma plaatjes mocht kiezen op de Wurlitzer Jukebox. “Rock Around the Clock” van Bill Haley was toen zeker een van haar favorieten. En ze mag zich dan ook erg gelukkig prijzen dat ze nog steeds van de jukebox kan genieten samen met haar oma.
Nicky woont samen met haar vriend Emiel en hond (De Moes) in Amsterdam-Noord, waar ze het liefst in de keuken danst! Nicky heeft veel ervaring opgedaan als producer in de wereld van evenementen en film. Zo is ze betrokken geweest bij SFYN, de productie van een academie voor jonge voedselveranderaars, tot aan de productie en research van het VPRO Jeugdprogramma Hoofdzaken. Daarnaast heeft Nicky ook ervaring als locatiemanager voor festivals zoals Cinekid en Into The Great Wide Open. Kortom, met Nicky in ons team hebben we weer een hoop expertise in huis gehaald!
In haar vrije tijd houdt ze van koken voor vrienden, mooie wandelingen maken met De Moes, en op avontuur gaan met haar blauwe camper bus! Van haar 6e tot haar 16e was Nicky vaak te vinden in de dansstudio, waar ze met haar beste vriendinnen jazzballetles kreeg. Het mooiste vond ze toen al de verschillende stijlen qua dans en muziek. Maar nu nog steeds kan het qua stijl van muziek alle kanten op vliegen bij Nicky, van reggae tot Afrikaanse beats, folk, 70’s rock, blues, Bossa nova, Psychedelic rock, een swingende brassband, maar laten we ook mijn liefde voor DISCO hierin niet vergeten. Gaaf toch dat 12 verschillende noten en andere ritmes zoveel kleuren, smaken en dus muziekstijlen tot stand brengen.
Muziek en dansen zijn voor Nicky de katalysator voor een goed humeur; het wekt een bepaald soort energie op die glitters in je buik produceert!
Waarom Nicky bij Het Danspaleis wil werken?
Hoe mooi is het dat het Danspaleis ouderen letterlijk in beweging en samenbrengt door middel van muziek, dan produceer je dus feitelijk geluksmomenten, hoe gaaf is dat!
Haar favoriete nummer van het moment is “Disco Hi Life” van Orlando Julius. “Maar vraag het haar volgende week gerust nog een keer, dan kan het weer totaal anders zijn!”
Welkom Nicky!
Nicky is bereikbaar op de mail: nicky@hetdanspaleis.com
Ben je benieuwd naar de andere teamleden bij Het Danspaleis? Bekijk ons volledige team hier.
In deze nieuwe rubriek “Verhalen van de dansvloer” zal Julie Houben (24) de komende maanden verhalen en interviews delen vanuit de Danspaleis community. Deze maand gaat Julie in gesprek met een fan van het eerste uur: BEP OENEN (85 jaar).
Bep Oenen voor haar huis in Amsterdam Noord – Fotograaf: Marije Kuiper
“Ik sta ‘s morgens anders op als ik weet dat ik weer mag gaan dansen. Je zit gewoon in de sfeer van lang leve de lol. Ik ben weer gaan leven gewoon.”
Na het horen van verschillende verhalen over Bep, ben ik erg benieuwd geworden naar haar. Wanneer ik haar opbel, hoor ik veel geluid op de achtergrond, Bep geeft aan dat ze de muziek even zal uitzetten. Als het wat stiller wordt, verteld Bep: “Ik zing in een koor, dus ik moet af en toe wat nummers leren!” Ze blijkt recent lid te zijn geworden van een koor in haar buurt. Bep voegt eraan toe: “Ja, dan ben ik ook een beetje onder de mensen, hè?”
Dit brengt ons ook bij Het Danspaleis. Bep is namelijk een fan van het eerste uur en was zelfs aanwezig bij een van de eerste edities. Ze vertelt dat ze zich nog goed herinnert dat ze met haar vriendin helemaal van Amsterdam Noord, waar ze woont, naar Amsterdam Sloterplas ging voor het evenement. Bep: “Dat is voor mij zo lang geleden, maar ik weet nog wel, dat was niet meer dan een draaitafeltje en een kleedje waar Suna mee begon.”
Opgroeiend in Amsterdam Noord, heeft Bep haar jeugd doorgebracht in de buurt die ze allemaal “blauw zand” noemden. Ze is het nakomertje van het gezin, waardoor haar zus haar het meest opvoedt. Bep heeft hierdoor nooit leren dansen omdat het niet mocht van haar moeder. Bep: “Dansen vond ik altijd wel leuk. Maar ja, ik heb het nooit gemogen, dus ja, dan kom je bij Het Danspaleis en dan is het echt iets van: ja, dat ken ik allemaal niet.” Dansen was uit den boze in haar tijd. Toch hoorde ze op de radio als jong meisje wel eens muziek voorbijkomen en zong ze graag de liederen uit die tijd mee. Ook geeft ze aan dat ze door haar demente vader en het vele werken overspannen raakte. Uiteindelijk kwam ze via haar vrijwilligerswerk bij Het Danspaleis weer in aanraking met muziek.
“Daar ben ik weer met muziek en vrolijkheid in aanraking gekomen, toen kreeg ik mijn eigen vrolijkheid weer terug.”
Maar dansen had ze nog niet eerder geleerd. Uiteindelijk, omdat ze zich vertrouwd begon te voelen met de mensen om zich heen bij Het Danspaleis, begon ze langzaamaan met de muziek mee te bewegen. Bep zegt: “Ja, ja. Ja, beetje heen en weer wiegelen en wobbelen.” Later heeft een oude vriend van haar, die ook veel te vinden is bij het Danspaleis, Frank, haar leren dansen.
De pandemie viel voor Bep zwaar, ze zegt: “Ik ben dus op mijn 80e gestopt met vrijwilligerswerk. Ik had ook zoiets van: Nou, ik ga lekker kijken wat er nog meer te beleven is in het leven”.
“Maar toen corona begon, moest ik weer binnen zitten en toen dacht ik nou, tegen de tijd dat ik er nu weer uit mag, ben ik er misschien niet meer en heb ik niet meer kunnen genieten van het leven.”
Nadat de pandemie voorbij was, is Bep ook weer veel gaan dansen. Soms was ze zó enthousiast om weer te mogen dansen na de corona pandemie, dat ze zich nog wel eens vergiste in de dag en er dan een dag te vroeg was! Bep: “Maar dan neem ik gewoon een koffie en een koekje en denk ik, nou ja, kunnen ze me ook niet meer afpakken.”
Op de vraag hoe ze het vindt om oud te worden, antwoordt ze: “Nou, ik vind het gewoon heerlijk. Als je maar goed blijft natuurlijk.” Ik vraag haar of ze ook favoriete nummers heeft waar ze nu graag op danst, waarop Bep zegt: “Het kan me niet schelen wat het is, ik wil gewoon lekker walsen of iets, lekker dansen.”
De eerste keer dat Frank haar op de dansvloer trok, speelde er een wals. Frank zei: “Kom op nou.” Bep zei dat ze toen aan het zwieren waren geweest.
“Ik kwam bijna benen tekort om rond te draaien.”
Bep komt erg graag bij Het Danspaleis, zelfs als je er niet danst, is het er alsnog heel gezellig. Ook geeft ze aan dat ze er gewoonweg heel vrolijk van wordt. “Ik sta ‘s ochtends anders op als ik weet dat ik weer mag gaan dansen. Je zit gewoon in de sfeer van lang leve de lol. Ik ben weer gaan leven gewoon.” Ook zijn mensen zo openhartig en vriendelijk volgens Bep. Als ze binnenkomt, zegt iedereen goedendag.
“Mensen denken echt aan je.”
Na een uur samen te hebben zitten kletsen aan de telefoon sluiten Bep en ik ons gesprek af. Ze zegt: “Ik hoop dat je veel mooie stukjes schrijft, veel succes.” We hebben afgesproken dat we beiden blijven genieten van Het Danspaleis en het dansen.
De missie van Het Danspaleis is om alle ouderen in Nederland vitaal en inclusief te houden met dansen en muziek. Met dit ‘tankstation van levensvreugde’ wordt eenzaamheid aangepakt.
Het Danspaleis bestaat naast de dansmiddagen ook uit:
Het Huiskamer Danspaleis, gericht op actieve buurtbewoners om zo de onderlinge cohesie te bevorderen en het Radio Danspaleis, een podcastserie over muziek en het leven, gepresenteerd door Suna en gemaakt voor en mét ouderen. Ook deelt Het Danspaleis zijn expertise in de Danspaleis Academy, met workshops waarin medewerkers van organisaties en bedrijven worden getraind om ouderen en elkaar contact te laten maken en in beweging te zetten.
In deze nieuwe rubriek “Verhalen van de dansvloer” zal Julie Houben de komende maanden verhalen en interviews delen vanuit de Danspaleis community. Deze maand gaat Julie in gesprek met een echte fan van Het Danspaleis RINUS DE NIET (80 jaar).
Rinus de Niet gefotografeerd door Julie bij hem thuis in Amsterdam
Bij mijn aankomst bij Rinus thuis in Amsterdam Zuidoost valt mijn oog meteen op de kleurrijke poster van Het Danspaleis die trots op zijn voordeur pronkt. Rinus zegt gelijk: ‘Ja, deze poster was van de eerste editie hier in de buurt’.
Rinus is een echte fan van Het Danspaleis. Hij is iedere week wel te vinden bij een van de locaties. Hij komt zelf uit Scheveningen, Den Haag, en zijn zus woont daar nog steeds, daarom gaat hij ook wel eens met de auto naar Den Haag om daar te dansen. Momenteel woont hij in Amsterdam Zuidoost; hij was voor zijn studie psychologie ooit naar Amsterdam verhuisd maar woont al 23 jaar in Amsterdam Zuidoost. Hij is psychotherapeut.
Als ik zijn woonkamer inloop, zie ik een enorme boekenkast met veel geschiedenis, maar ook veel soorten boeken met muziek. Rinus verteld me dat hij enorm fan is van Rock & Roll. Zijn liefde voor Rock & Roll gaat ver terug. Hij herinnert zich levendig de eerste keer dat hij het nummer “Tutti Frutti” van Little Richard hoorde, wat een sensatie voor hem was. Maar waar was de liefde voor Rock & Roll begonnen? Rinus vertelt over zijn eerste aankopen, drie langspeelplaten die hij kocht in de platenwinkel: “Tutti Frutti van Little Richard, The Great Pretender en Only You van The Platters. Mijn moeder vond het in die tijd maar rare muziek.”
“Als er een Rock & Roll nummer wordt gedraaid, zie ik bijna iedereen meteen meedoen”
Het Danspaleis kwam in Rinus’ leven op een moment waarop hij merkte dat dansen steeds zeldzamer werd. Rinus: “Na mijn scheiding twee jaar geleden, miste ik mensen om me heen. Bij Het Danspaleis ontmoet je veel verschillende soorten mensen”. Rinus kreeg op een dag een opvallende folder in de bus van Het Danspaleis. Het bleek dat ze een speciaal evenement organiseerden in een verzorgingstehuis in de buurt, in de folder stond dat ook alle buurtbewoners welkom waren. Het idee van een rondreizend evenement voor ouderen sprak hem aan, dus hij besloot een kijkje te nemen. Vanaf dat moment was hij besmet met het dansvirus. “Het Danspaleis is niet alleen dansen; het is een gemeenschap. Het heeft mijn sociale kring uitgebreid. Mensen komen niet om ruzie te maken; ze komen om samen te dansen en een praatje te maken.”
Zijn enthousiasme voor Het Danspaleis blijkt uit de vele bezoeken die hij heeft bijgehouden in zijn speciale boekje. In iets meer dan een jaar tijd is Rinus wel 80 keer aanwezig geweest bij diverse evenementen. Ondanks zijn gezondheidsuitdagingen, merkt Rinus dat dansen bijdraagt aan zijn vitaliteit.
“Dansen helpt me om in beweging te blijven als al het andere bewegen wegvalt zoals wandelen en hardlopen. Maar ik merk ook dat het goed is voor mijn stemming”.
Terwijl we het interview afronden, vraagt Rinus of hij een foto van mij mag maken voor in zijn levensboek. In zijn derde editie vormt Het Danspaleis een terugkerend hoogtepunt, waar hij de pagina’s vult met herinneringen aan muziek, dans, en de gemeenschap die hem energie geeft in zijn gouden jaren.
De missie van Het Danspaleis is om alle ouderen in Nederland vitaal en inclusief te houden met dansen en muziek. Met dit ‘tankstation van levensvreugde’ wordt eenzaamheid aangepakt.
Het Danspaleis bestaat naast de dansmiddagen ook uit:
Het Huiskamer Danspaleis, gericht op actieve buurtbewoners om zo de onderlinge cohesie te bevorderen en Radio Danspaleis, een podcastserie over muziek en het leven, gepresenteerd door Suna en gemaakt voor en mét ouderen. Ook deelt Het Danspaleis zijn expertise in de Het Danspaleis Academy, met workshops waarin medewerkers van organisaties en bedrijven worden getraind om ouderen en elkaar contact te laten maken en in beweging te zetten.
De PlatenDraaier (PD’er) Huiskamer Danspaleis (HDP) is verantwoordelijk voor:
• Voorbereiden van HDP; o.a. muziekselectie en gespreksonderwerpen;
• Opzetten van HDP; voor het HDP werken we met een mobiele set waar een decor en box en attributen inzitten. De PD’er zorgt dat de set minimaal een half uur voor aanvang op locatie paraat staat;
• Draaien van HDP; de PD’er verzorgt niet alleen de muziek, maar is ook gespreksleider. De PD’er zorgt dat iedereen aan het woord komt, de muziek is afgestemd op de wensen en de vrijwilligers brieft;
We zoeken iemand die:
• Liefde voor- en een brede kennis van muziek heeft;
• Goed met ouderen overweg kan;
• Communicatief sterk is; je bent een goede gespreksleider en zorgt ervoor dat iedereen zich betrokken en gehoord voelt;
• In staat is een groepsgevoel te creëren;
• Als zzp’er of op zzp-basis zou willen werken;
• Een kloppend hart heeft voor het sociale werkveld waarin Het Danspaleis werkt en begrijpt dat we een non-profit sociale onderneming zijn waar de betaling evenredig aan is
Of ken jij iemand die dit leuk zou vinden? Mail naar info@hetdanspaleis.com of bel voor meer informatie naar 06 33 30 60 83 voor meer info en vergoedingen.
Benieuwd naar jouw toekomstige collega’s? Bekijk ons smoelenboek!
Een inkijkje in een Huiskamer Danspaleis-middag? Danser Frank vertelt uitgebreid hoe het was bij een HDP met platendraaier Paul en dansvrijwilligers Josée. Lees het hier in zijn blog.
“Samen Dementie Vriendelijk” is een landelijk initiatief van Alzheimer Nederland en het Ministerie van VWS. Als je een ‘Dementievriendelijke Organisatie’ bent, betekent het dat medewerkers en vrijwilligers dementie niet alleen weten te herkennen, maar vervolgens ook iets kunnen betekenen voor iemand met dementie (of een mantelzorger). En dat iedereen weet hoe je goed kunt omgaan met mensen met dementie die je tegenkomt. Met een klein beetje moeite kun je het leven voor mensen met dementie makkelijker maken.
In Nederland krijgt één op de vijf mensen dementie. Op dit moment zijn dat er al ruim 280.000 en de verwachting is dat dit zal stijgen naar 500.000 in 2040. Mensen met dementie hebben te maken met geheugenverlies en hun gedrag verandert. Een van de meest voorkomende vormen van dementie is Alzheimer. Dat treft vooral ouderen. Wij willen graag bijdragen dat mensen met dementie zo goed mogelijk kunnen blijven meedoen in de samenleving, door middel van muziek en dans.
“In een samenleving met steeds meer mensen met dementie is het van belang dat we z’n allen zorgen voor een dementievriendelijke omgeving. Ik wil de medewerkers en vrijwilligers van het Danspaleis die de cursus “Samen dementievriendelijk” hebben gevolgd daarvoor dan ook hartelijk bedanken en complimenteren. Als blijk van waardering overhandig ik graag het bijbehorende certificaat.”
– George Middeldorp –
Voorzitter afdeling Amsterdam
We zijn erg blij met het certificaat en de complimenten die we kregen. In de toekomst krijgen we te maken met steeds meer mensen met dementie en is het voor onze organisatie belangrijk om met de speciale Huiskamer Danspaleizen ouderen met dementie te bereiken. Ook hier is muziek het middel. Lees de blog van Frank over een Huiskamer Danspaleis voor ouderen met dementie, waarin hij dit mooi beschrijft.
*Fotograaf: Vincent van Kleef
In januari hebben wij als team samen met de vrijwilligers de training “Hoe herken je dementie?” gevolgd, lees hier het bericht terug over deze training en download daar ook de kaart met 10 Signalen van Dementie. Tevens kun je op de website: samendementievriendelijk.nl, online een gratis training volgen, mocht je hierin geïnteresseerd zijn.
‘Samen maken we Nederland dementievriendelijk!’
Leeftijd: 76 / Woonplaats: Amstelveen /
Favoriete nummer: La Valse van Ravel
Leeftijd: 70 / Woonplaats: Amstelveen /
Favoriete nummer: Bach Passione
‘Door Alzheimer verdwijnt veel van het geheugen, maar muziek wordt het laatst ‘aangetast’, zo waardevol is muziek’
‘We hebben elkaar ontmoet tijdens onze opleiding op het Conservatorium Den Haag, tijdens de koorzangrepetities. Jacob zat bij de bassen en ik bij de alten, daar sloeg de vonk over. Jacob is slagwerker en zat bij het nationale balletorkest en heeft ook op tapdansen gezeten. Ik zong bij het Nederlands Kamerkoor, want van kinds af aan had muziek een grote aantrekkingskracht. Muziek is de rode draad in ons leven.
We houden ook van dansen, vooral de Argentijnse tango.
Jacob speelde onlangs nog in de Odense Jazz Band (Alzheimer orkest) en in een trio. Door Alzheimer verdwijnt veel van het geheugen, maar muziek wordt het laatst ‘aangetast’, zo waardevol is muziek.
Paul kennen we van de Huiskamer edities in het Odensehuis waar hij met behulp van muziek in gesprek komt met de bezoekers van het Odensehuis.’
Leeftijd: 47 / Woonplaats: Amsterdam, Pijp / Geboren: Amsterdam West, Bellamyplein /
Favoriete nummer: Que sera sera – Doris Day
‘Door muziek, de groep en de energie van de groep werd Jacob geprikkeld. Bij de laatste editie danste hij zelfs de tango met Ananda’
‘Het werk als Platendraaier is op mijn lijf geschreven. Het gaat over levensvreugde en ik houd van mensen. Ik doe het platendraaien in de kleinere huiskamer edities en dat past mij het beste, omdat ik veel in gesprek kan gaan en er bijzondere verhalen van mensen naar boven komen.
Ananda en Jacob waren deelnemers bij een Huiskamer Danspaleis. Jacob zat toen in een vergevorderd stadium van geheugenverlies. Door de muziek en de energie van de groep werd Jacob geprikkeld. Bij het eerste Huiskamer Danspaleis ging hij wat eerder weg, omdat hij moe was, maar bij de laatste editie, danste hij zelfs de tango met Ananda.
Ik ga voor de twinkeling, om te kijken wat er nog wel kan, al is het maar iets kleins, zoals het meetikken van de vingers op de maat van de muziek of dat iemand met dementie hele teksten van liedjes meezingt. Dit soort ontmoetingen ontroeren mij enorm en dat is waar ik het voor doe.’
*Meer weten over een Huiskamer Danspaleis? Lees ook de blog van Frank: Een eerste ontmoeting met een Huiskamer Danspaleis dementie.
*Foto’s: Marije Kuiper
‘Ik heb om 14:00 uur met Platendraaier Paul en Dansvrijwilliger Josée afgesproken om alvast een en ander door te nemen met Paul over zijn aanpak van een Huiskamer Danspaleis. Of in andere woorden: om hem het hemd van het lijf te vragen over hoe hij een Huiskamer Danspaleis voor ouderen met dementie draait.
Paul geeft aan dat we in een van de huiskamers van de bewoners met dementie zullen draaien, en dat we dus eigenlijk te gast zijn in de vertrouwde en veilige omgeving van de bewoners. We komen binnen en worden ontvangen door Angela. (ik ben haar naam vergeten, en zal haar Angela noemen, want dat vind ik volledig op haar van toepassing). Angela vertelt dat ze nog een aantal bewoners op wil halen, en Josée geeft aan haar daar graag mee te willen helpen, zodat de bewoners Josée alvast in het bijzijn van de voor hun vertrouwde Angela meer zullen vertrouwen en accepteren binnen hun eigen woonsituatie.
In de eerste ruimte staat een enorme TV aan waar enkele bewoners niet naar zitten te kijken, en we lopen door naar de tweede, aangrenzende kamer. Paul stelt zich in alle rust voor, en vertelt de bewoners dat hij plaatjes voor- en met ze komt draaien. Een breiende bewoonster ontvangt ons met veel warmte, en dat creëert al direct een vertrouwde sfeer voor ons en de andere bewoners. Paul haalt zijn eerste rode tafelkleed tevoorschijn, en vraagt of ze het een mooie kleur vinden, en of hij het kleed op tafel mag leggen; dat mag. Samen met de bewoners leggen we tafelkleedjes op de twee tafels, waardoor de ruimte toch al veel meer warmte en kleur krijgt. Vervolgens haalt hij de pick-up te voorschijn, en vraagt aan een nieuwsgierige dame of ze een plaatje wil draaien. Ze gaat er direct met de pick-up vandoor, en gaat in de TV-kamer met grote verwondering naar de pick-up zitten kijken. We zijn de rest van de middag de pick-up kwijt, want ze geeft hem niet meer uit handen.
Paul sluit de laptop met muziek aan, en vertelt alvast wat we komen doen, waarbij hij zich persoonlijk, alle tijd nemend, tot de afzonderlijke bewoners richt. Dit slaat aan. Iedereen voelt zich op zijn of haar gemak bij de relaxte aanpak van Paul, en een sfeer van ‘pakjesavond’ vult de woonkamer. Inmiddels komen Josée en Angela steeds meer nieuwe bewoners binnenbrengen, die allemaal nieuwsgierig naar ons kijken, en door Paul hartelijk begroet worden. Langzaamaan heeft hij zo het vertrouwen gewonnen, en vraagt hij vervolgens of er iemand muziek wil horen. Dat willen ze wel, en een bewoonster begint meteen een ouderwets liedje te zingen; “Ouwe taaie”, waarbij ze ons met pretoogjes aankijkt.
Paul zingt nog een aantal oude liedjes, en besluit dan om het eerste plaatje te draaien. De reactie die dit teweeg brengt is hartverwarmend om te zien. Daar waar de meeste bewoners bij onze binnenkomst naar binnen gekeerd af zaten te wachten wat er zou gaan gebeuren, lijkt het alsof iedereen tot leven komt. We zien direct blije gezichten, sommigen gaan staan, en je ziet iedereen direct, basaal reageren op de muziek. Dat kan door middel van een bewegende voet of hand zijn, of met een grote lach op het gezicht, of armen in de lucht; de hele huiskamer komt tot leven.
Ik krijg kippenvel van de kracht die muziek teweegbrengt bij de bewoners. Het lijkt alsof de muziek als een zon alles en iedereen zijn warmte en energie schenkt.
Ook is het prachtig om te zien hoe fantastisch Angela met de bewoners omgaat. Ze stelt iedereen gerust, schenkt limonade in, en zorgt dat de focus bij Paul ligt. Later zal ze vertellen dat ze zelf altijd “heel hoog in haar energie gaat zitten”, om de bewoners te betrekken bij de gemeenschappelijke sfeer die zo belangrijk is om ze met elkaar te verbinden. En dat werkt; verbinding werkt samenzijn en betrokkenheid met elkaar tot stand. Een bewoner die in een rolstoel bij het raam zit, en die, voordat hij in de Buitenhof terecht kwam, als pianist vaak in verzorgingshuizen kwam spelen, vraagt ‘iets klassieks met zang’ aan. Ik stel Paul voor om “Du bist die Ruh” van Schubert te draaien.
Het effect wat dit wonderschone lied op de bewoners heeft, is verbluffend; zodra de pianobegeleiding zich in de eerste vier maten als een bloem opent, en waarna de zangeres begint te zingen, zo gaan de gezichten en bewegingen van alle bewoners eveneens als een bloem open. De verwondering en betovering is af te lezen op alle gezichten. Een paar bewoners spreiden de armen, en iedereen kijkt elkaar aan; een magisch moment! Even later vraag ik aan Paul of ik ook een verzoekplaatje op mag zetten, en draai “Oh, Johhny”, van Tante Leen. Dit lied slaat enorm aan. Ik dans met een dame die de hele tekst meezingt, en eigenlijk ietsje eerder zingt dan Tante Leen, en dat zegt ze ook, maar ik zeg dat ik dat prettig vind, want dan weet ik alvast wat de tekst is, waarbij ik zo’n lieve blik van haar krijg. Paul en Josée zijn ook al aan het dansen met de bewoners, en ik voel de enorme saamhorigheid die de kamer vult.
Josée is een natuurtalent wat betreft de omgang met dementerende ouderen; zo zorgzaam, lief, bescheiden en gezellig zoals zij dat aanpakt. En dat samen, met de positieve kracht van Angela, zorgt ervoor dat deze middag een gouden randje krijgt. De rol van platendraaier Paul is fenomenaal. Hij stelt de bewoners zo enorm op hun gemak, en durft ook ruimschoots de tijd te nemen tussen de verschillende plaatjes, zodat de bewoners ook de tijd hebben om deze gevoelens te verwerken. Deze kwetsbare groep bewoners kan al snel overprikkeld raken, en dat vangt hij op door ze alle tijd te geven om hun gevoelens te verwerken, en ze met een enorme rust door de middag heen te loodsen. Hij vertelt persoonlijke verhalen, en maakt veelvuldig gebruik van zijn fantastische gevoel voor humor.
Zoals hij mij van tevoren aangaf: “Ik laat het plaatjes draaien ook zo nu en dan inzakken, zodat ze alles in rust kunnen verwerken”. Zijn aanpak vind ik fantastisch: Grote Klasse! Tegen het einde van onze tijd in de huiskamer, komt er een gezin binnen die hun oma/moeder, die op deze dag 100 jaar is geworden, nog even mee wil laten genieten van de feestelijkheden die het Huiskamer Danspaleis teweegbrengt. We zingen uit volle borst “Lang zal ze leven”, en de familie geeft aan dat ze graag de Sirtaki wil horen. Dit verandert de huiskamer met zijn bewoners nogmaals in een gonzende, gezellige en blije feestroes. Wat een plezier!
We nemen afscheid van iedereen, en ik ben weer een fantastische ervaring rijker:
Muziek, aandacht, rust, en liefdevol samenzijn is het beste medicijn voor iedereen.
Toen we binnenkwamen waren de bewoners best wel naar binnen gekeerd, maar wat muziek met deze mensen doet was verbluffend om mee te maken; hun gemoed opende zich wonderbaarlijk, en ze waren weer blij, en met elkaar betrokken. Of zoals Bernlef het benoemt in zijn roman “Hersenschimmen” (Leestip!), dat iemand met dementie is als een zeilboot; als er geen wind is ligt de boot stil, maar zodra er een zuchtje wind komt, komt alles ook zo weer in beweging. Voor mij is in dit geval de wind een metafoor voor de levensadem die muziek is. Ik kwam met een rijk gevoel thuis, en daar ben ik Paul, Josée, Angela en de bewoners enorm dankbaar voor.’
Lieve groet,
-Frank-
-Vloer Team | Danser en Bouwer, PD Danspaleis & Radio crew-
*Wil je ook, zoals Josée, dansvrijwilliger worden of interesse naar meer informatie? Bekijk het hier en meld je aan!
*Of Platendraaier (PD-er) worden voor Huiskamer Danspaleizen in regio Utrecht? We hebben een vacature open staan, lees hier meer informatie.
Danspaleis-evenement: Huiskamer Danspaleis
Locatie: De Buitenhof, Buitenveldert, Amsterdam
Datum: 23 september 2022, 14:30 – 16:00 uur
Crew Het Danspaleis
PD-er: Paul
Crew: Frank
Vrijwilliger: Josée
Op donderdag 19 januari hebben we met een aantal Danspaleis-medewerkers en -vrijwilligers de training “Goed omgaan met Dementie” gevolgd.
“Samen Dementie Vriendelijk” is een landelijk initiatief van Alzheimer Nederland en het ministerie van VWS. Tijdens de workshop deelden we ervaringen met elkaar en bespraken we de 10 signalen hoe je iemand met dementie herkent, o.a. aan onrustig, problemen met zien en taalproblemen. We kregen tips n.a.v. een ezelsbruggetje “GOED” hoe je omgaat met iemand met dementie. GOED staat voor:
Geruststellen 
Oogcontact
Even meedenken
Dankjewel
We kregen ook tips dat je beter iemand met dementie niet moet tegenspreken (ze hebben altijd gelijk), dat meerkeuze vragen lastig zijn (bijv. Wil je koffie of thee? dan kiest men altijd de laatste optie) en korte vragen aan ouderen met dementie, beter werkt (Wil je dansen?). Nog beter is contact maken d.m.v. dans- en lichaamstaal. Een uitnodigende hand om te dansen en een grote glimlach doen al wonderen. Wat we eigenlijk bij Het Danspaleis al doen. 🙂
Wij vonden het erg waardevol om deze training samen te volgen en om ervaringen met elkaar te delen. Wil je meer weten welke 10 signalen we hebben besproken, en waar GOED verder voor staat? Download hier de Kaart Signalen van dementie 2023.
Tevens kun je op de website: samendementievriendelijk.nl, online een gratis training volgen, mocht je hierin geïnteresseerd zijn.
‘Samen maken we Nederland dementievriendelijk!’
Wil je weten wat Het Danspaleis nog meer doet met de doelgroep ouderen met dementie? Bekijk hier een van onze formules speciaal ook voor deze doelgroep.
